Nieuw-Zeeland

Geschiedenis:

Hoewel bekend is dat de eerste wijngaarden van Nieuw-Zeeland werden aangeplant in 1819, is de geschiedenis van wijnbouw aldaar wat vaag gebleven. Als wijnland staat Nieuw-Zeeland pas op de kaart sinds de eerste Sauvignon Blancs uit Marlborough werden geproefd, halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw. De eerste wijngaard in Marlborough werd pas in 1973 aangeplant! 

Nieuw-Zeeland en Marlborough worden nog steeds met Sauvignon Blanc gelijk gesteld. De unieke, stuivende stijl die hier wordt geproduceerd kent zijn gelijke in de wereld eigenlijk niet. Toch is er meer dan alleen "Savvy". Belangrijke andere wijngebieden: Central Otago (Pinot Noir, Riesling en Pinot Gris), Hawkes Bay (Cabernet Sauvignon, Merlot en Shiraz), Gisborne (Chardonnay), Martinborough (Pinot Noir).

Algemeen:

Nieuw Zeeland is een jong, maar zeer dynamisch wijnland. Was het wijnbouwareaal zo'n tien jaar geleden nog ongeveer 7.400 hectare, nu is dat bijna vervijfvoudigd, naar 34.270 hectare. Marlborough is verreweg het belangrijkste gebied, met in totaal 22.587 hectare, en Sauvignon Blanc is de belangrijkste druif, met bijna 20.000 hectare. Sterk in opkomst is de Pinot Noir, die zich in het relatief koele klimaat van met name het Zuidereiland prima thuisvoelt, en in sommige weggestopte hoekjes van het Noordereiland wijnen levert met een welhaast Europees karakter. Inmiddels is ruim 5.000 hectare beplant met Pinot Noir. Andere belangrijke druivenrassen zijn Chardonnay en Pinot Gris. Nieuw-Zeeland produceert voornamelijk witte wijn: 26.967 hectare wit tegen 7.303 hectare rood.

Export is een belangrijke factor geworden in relatief korte tijd: in 1981 werd 2% van de productie geëxporteerd, in 1991 12%, in 2001 35% en in 2011 70%, terwijl de productie explosief is toegenomen. Een prestatie van formaat, maar de wijnindustrie voelt die explosieve groei overigens wel: sinds de recessie van 2008 en de enorme oogsten van de afgelopen jaren is de balans tussen vraag en aanbod zoekgeraakt. Wat daarbij helpt is de relatief kleine oogst van 2012, die 18% kleiner was dan de voorgaande.

Als er één ding is dat de Nieuw-Zeelandse wijnmakers karakteriseert, dan is dat hun gevoel voor kwaliteit. Nieuw-Zeeland was het eerste land dat vrijwel unaniem de schroefdop omhelsde als de betere sluiting. Zoals een wijnmaker eens opmerkte: "Ik werk het hele jaar hard in de wijngaard, om zo mooi mogelijke druiven te telen. Ik werk hard tijdens de oogst, om mijn druiven in perfecte staat in de kelder te krijgen. Ik werk hard in de kelder, om zo mooi mogelijke wijn te maken. Waarom zou ik de fles dan afsluiten met een dood stuk hout?" Kort door de bocht, maar met een kern van waarheid.